Depressie, waarom zo’n lange lijdensweg?
nieuws
Mensen die depressief zijn, lijden daar enorm onder. De afwijzing maakt het leven moeilijk en valt zeer zwaar om te dragen. Ze voelen geen vreugde of blijheid meer. Hun hersenen reageren niet zoals het hoort.
Enkel mensen die zelf een depressie doorworsteld hebben, weten hoe diep en hardnekkig de pijn is. Amerikaanse onderzoekers van de universiteit van Michigan hebben de mechanismen onderzocht die aan zet zijn in ons brein. Vooral de productie van natuurlijke opioïden hebben ze bestudeerd. Dat zijn scheikundige componenten die als taak hebben stress en pijnervaring te verzachten. Aan dit onderzoek hebben twee groepen mensen deelgenomen: patiënten die lijden aan een depressie enerzijds en een groep mensen zonder specifiek fysisch of psychologisch probleem anderzijds.
Het experiment bestond erin een online ontmoeting te simuleren die afloopt in een ontgoocheling, in een afwijzing. Gedurende de test werden de reacties in de hersenen via een scanner (PET scan) geobserveerd.
Wat werd er vastgesteld? In een gezonde, niet depressieve toestand creëren onze hersenen een voldoende aantal natuurlijke opioïden die de ergernis als gevolg van een afwijzing verzachten. In een toestand van depressie daarentegen, is de productie van die opioïdes veel meer gelimiteerd. Als gevolg daarvan blijven de stress en het onbehagen verder de kop opsteken. Uit die resultaten blijkt eveneens dat positieve, vriendschappelijke ondersteuning de vrijmaking van opioïdes bij depressieven stimuleert. Maar dat gunstig effect is van zeer korte duur. En het helpt niet bij zeer complexe situaties.
Een van de researchers formuleert het als volgt: “onze resultaten suggereren dat er misschien op het opioïde systeem gefocust moet worden bij de ontwikkeling van zeer specifieke medicatie die in staat is om depressieve personen aanzienlijk vooruit te helpen. Na een negatieve interactie zou een dergelijke patiënt zich daarmee beter voelen, zijn ontreddering overwinnen, en de positieve gevoelens vasthouden die ontstaan zijn na een positieve interactie. Het verhelpt het probleem niet aan de basis, maar dat doen antidepressiva evenmin. Het helpt dergelijke patiënten in elk geval om verder te gaan.