Wat zijn de oorzaken van vitiligo?

Vitiligo is een huidaandoening waarbij een verstoring in de aanmaak van huidpigment optreedt. Door het pigmentverlies in huid en haar ontstaan witte plekken op het lichaam. 

Deze plekken kunnen op ieder lichaamsdeel voorkomen en variëren in grootte en vorm. Ze komen vaker voor rond de lichaamsopeningen zoals de mond, de ogen en de geslachtsdelen, en rond de navel en de tepels. Ook de handen zijn regelmatig aangedaan. Het haar in de vitiligoplekken kan ook wit zijn. Bij segmentale vitiligo blijven de witte plekken meestal beperkt tot één lichaamsdeel en e´e´n lichaamshelft. 

De vlekken worden doorgaans geleidelijk groter. De kans is klein dat de vlekken spontaan opnieuw pigment krijgen.

Vitiligo veroorzaakt weinig lichamelijke last. De ongepigmenteerde huid kan in de zon wel makkelijk verbranden en soms jeuken de vitiligoplekken.  

Velen ervaren de huidvlekken echter esthetisch als zeer storend en hebben het vaak psychologisch moeilijk om de aandoening te dragen. De psychische belasting kan groot zijn, vooral voor jongere mensen en als iemand een wat donkere huidskleur heeft, waarbij vitiligo sterker opvalt. 

Vitiligo komt voor bij 1 à 2 procent van de bevolking.

Het kan op elke leeftijd ontstaan. Bij de helft van de patiënten ontstaat vóór ze 20 jaar zijn, bij 70 tot 80 procent vóór hun 30ste.

De exacte oorzaak van vitiligo is onbekend. Er bestaan verschillende theorieën over, en mogelijk spelen meerdere mechanismen apart of samen een rol. 

Wat wel vaststaat is dat vitiligo niet besmettelijk is. 

De belangrijkste is de auto-immuuntheorie. Bij auto-immuunziekten is het afweersysteem gericht tegen weefsels van het eigen lichaam. In het geval van vitiligo wordt aangenomen dat deze immunologische reactie de vernietiging van pigmentcellen (melanocyten) veroorzaakt. Deze theorie over het ontstaan van vitiligo is mede gebaseerd op het feit dat andere auto-immuunziekten vaker voorkomen bij patiënten met vitiligo, zoals bepaalde ziekten van de schildklier, diabetes en alopecia areata (een bepaalde vorm van haaruitval). 

Recent zijn specifieke auto-antilichamen tegen menselijke melanocyten aangetoond, wat steun geeft aan de theorie dat vitiligo een auto-immuunziekte zou kunnen zijn.

Vitiligo komt in sommige families meer voor, wat wijst op een erfelijk element. Tien tot 50 procent van de mensen met vitiligo heeft naaste familieleden met dezelfde huidziekte. Ook eeneiige tweelingen blijken vaak op gelijke wijze gevoelig voor het ontwikkelen van de witte vitiligoplekken. 

Deze theorie veronderstelt dat de pigmentcellen worden vernietigd door stoffen die ook nodig zijn voor de vorming van melanine (huidpigment) en daardoor schadelijk voor pigmentcellen. Normaal bestaat er een beschermingsmechanisme dat deze stoffen onschadelijk maakt. Bij vitiligo zou dit beschermende mechanisme echter zijn ontregeld. Wat voor deze theorie pleit is dat bij patiënten met vitiligo de witte plekken het meest voorkomen in die gebieden die normaal het meest gepigmenteerd zijn en dus de sterkste vorming van melanine hebben.

De neurogene theorie is gebaseerd op de waarneming dat in vitiligoplekken een stoornis optreedt in de functie van het zenuwstelsel. Men veronderstelt dat vitiligo misschien een gevolg is van een toegenomen afscheiding van bepaalde schadelijke stoffen door zenuwuiteinden, die in staat zijn de vorming van melanine (huidpigment) te vertragen en pigmentcellen te verbleken.

Sommige factoren kunnen vitiligo uitlokken. Dit geldt alleen bij personen die reeds een aanleg hebben tot het ontwikkelen van vitiligo. Bekende factoren zijn onder andere:

• ernstige ziekten, 

• operaties, 

• zwangerschap, bevalling, 

• zonnebrand 

• huidschade door verwondingen. 

• emotionele stress