Zwangerschapsverlies: hoe kan je een miskraam herkennen?

dossier

Je hoopt uit de grond van je hart dat dit jou niet zal overkomen, maar het is natuurlijk wel belangrijk om te weten wat een zwangerschapsverlies precies is. En hoe je een zwangerschapsverlies kan herkennen.

Wat is een miskraam?

Een zwangerschapsverlies of miskraam is de spontane beëindiging van de zwangerschap van 20 weken of minder. Van alle vastgestelde zwangerschappen eindigen er 15 tot 20 procent in een verlies. Daarbij is geen rekening gehouden met zwangerschapsverliezen die in de eerste dagen of weken van de zwangerschap gebeuren en waarvan men zich niet altijd bewust is. Een zwangerschapsverlies is een natuurlijke maar uiteraard zeer ingrijpende gebeurtenis. Als in de eerste drie maanden van de zwangerschap blijkt dat het vruchtje niet goed groeit, wordt het vanzelf afgestoten. Een (vroeg) zwangerschapsverlies kan niet worden tegengehouden of worden voorkomen.

Wanneer is het risico het grootst?

De risico’s op een zwangerschapsverlies zijn het grootst tijdens de eerste 12 weken van de zwangerschap, rond de periode van de bevruchting, de innesteling van de eicel, de vorming van de placenta en het begin van de ontwikkeling van de foetus. Ongeveer 8 op 10 zwangerschapsverliezen vinden in die periode plaats. Vaak onopgemerkt, omdat het vruchtje nog heel klein is en mee uitgestoten wordt met een vaginale bloeding. Bij 6 weken is het vruchtje ongeveer 1,5 cm groot, op 12 weken ongeveer 6,5 cm. Maar het kan al enkele weken gestopt zijn met groeien en dus kleiner zijn.

Hoe kan je een zwangerschapsverlies herkennen?

Als je langer dan 10-12 weken zwanger bent, dan zijn er meestal wel symptomen. Let wel op: een zwangerschapstest kan een positief resultaat hebben ondanks je verlies. De zwangerschapshormonen blijven namelijk langer in je lichaam.

Bloedverlies

Vaginaal bloedverlies is het belangrijkste alarmsignaal. Vaginaal bloedverlies is in ongeveer de helft van de gevallen een voorbode van een zwangerschapsverlies. Meestal begint het met een beetje bruine afscheiding of helder bloedverlies (rozerood, later helderrood). Maar het kan ook al meteen om een menstruatie-achtige bloeding gaan, soms met klonters. In de eerstvolgende dagen neemt het bloedverlies toe en komt de miskraam op gang. Als je langdurig bloed blijft verliezen, kan dat wijzen op een infectie. Ga dan onmiddellijk naar de dokter.

Buikpijn

Vooral wanneer het bloedverlies gepaard gaat met een krampen of menstruatieachtige pijn in de onderbuik en/of lage rugpijn in het begin van de zwangerschap, is de kans groot dat het om een zwangerschapsverlies gaat.

Zwangerschapsverschijnselen

Soms nemen zwangerschapsverschijnselen, zoals gespannen borsten en misselijkheid, wat af voor een zwangerschapsverlies. Dit komt omdat de zwangerschap spontaan beëindigd wordt en de symptomen van een zwangerschap dus langzaam verdwijnen.

Hevige pijn aan één zijde

Voel je hevige pijn aan één zijde van je buik, die eventueel uitstraalt naar je schouder of bovenbeen? Blijft de pijn telkens een paar uur aanhouden, vooral 's nachts, en voel je je soms duizelig overdag? Dan kan het zijn dat het vruchtje zich heeft genesteld buiten de baarmoeder, meestal in de eileider. Wacht niet tot als je bloed verliest, want een buitenbaarmoederlijke zwangerschap kan best gevaarlijk zijn als je niet tijdig hulp zoekt. Buiten de baarmoeder kan het vruchtje niet overleven, een buitenbaarmoederlijke zwangerschap eindigt dus ook in een zwangerschapsverlies.

Wat kan je arts doen?

Als je last hebt van bovenstaande symptomen, of van koorts en duizeligheid, of als je je echt zorgen maakt, ga dan naar je arts. Bij een vermoeden van zwangerschapsverlies zal je huisarts je bijna altijd naar de gynaecoloog of naar het ziekenhuis verwijzen. De dringendheid hangt af van de aard van de klachten. De gynaecoloog onderzoekt de baarmoeder: grootte, gevoeligheid, contracties (weeën), opening van de baarmoederhals, oorsprong van het bloedverlies… Hij/zij zoekt naar de harttonen van de vrucht om na te gaan of die nog leeft. Meestal zal er ook een echo gebeuren om de vrucht, het hartje en de moederkoek te onderzoeken.

Bron:
https://www.nhg.org

auteur: Sofie Van Rossom, gezondheidsjournalist

Laatst bijgewerkt: oktober 2022

Delen Whatsapp Tweet Mail