De groene boon: een schat aan vezels en eiwitten

De groene boon, ook wel prinsessenboon genoemd, is de onrijpe peul van de ‘gewone boon’ (Phaseolus vulgaris) die als groente wordt gegeten. Deze peulvrucht is afkomstig uit Zuid-Amerika en werd via Christoffel Columbus in Europa geïntroduceerd. Groene bonen bieden niet alleen een heerlijke smaak, maar zijn ook een uitstekende bron van belangrijke voedingsstoffen.

Wat de groene boon bijzonder maakt, is haar hoge gehalte aan zowel oplosbare als onoplosbare voedingsvezels. Een vezelrijke voeding wordt gelinkt aan een lager risico op darmkanker en zorgt bovendien snel voor een verzadigd gevoel, wat handig is voor wie wil afvallen of op gewicht wil blijven. De unieke combinatie van beide soorten vezels helpt ook bij het voorkomen van hart- en vaatziekten, ondersteunt een stabiele bloedsuikerspiegel bij diabetes type 2, en helpt bij het voorkomen van constipatie.

De groene boon wordt in zijn geheel gegeten, dus zowel de schil als de zaden. Ze bevat meer eiwitten dan de meeste andere groenten en is tegelijkertijd laag in calorieën, met slechts 30 kcal per 100 gram. Daarnaast bevat de groene boon een schat aan minerale zouten en oligo-elementen, zoals magnesium, ijzer en mangaan. Ook is ze rijk aan vitamines B9 (foliumzuur), C en K, die bijdragen aan een goede gezondheid.

Er bestaan verschillende soorten groene bonen:

Een verse groene boon voelt stevig aan, is vlekkeloos en breekt gemakkelijk wanneer je ze dubbelvouwt. Bewaar ze licht bevochtigd in de groentelade van de koelkast, waar ze 3 à 4 dagen vers blijven.