MRI verbetert opsporing van prostaatkanker

De huidige richtlijn voor de diagnostiek van prostaatkanker schrijft echogeleide weefselprikken voor om vast te stellen of bij patiënten met een verhoogde PSA-waarde sprake is van kanker. Hierbij wordt er met een naald op twaalf plekken in de prostaat een stukje weefsel afgenomen. Een MRI-scan kan het prostaatweefsel echter nauwkeuriger beoordelen. Hierdoor hoeven patiënten met een goede uitslag op de MRI geen prostaatprik meer te ondergaan. Dat blijkt uit onderzoek aan het universitair ziekenhuis Radboudumc in Nijmegen.

Hierbij is in drie Nederlandse centra de MRI-methode vergeleken met de echografische methode bij 626 mannen met verhoogd PSA. Alle mannen kregen eerst een MRI om te kijken of er daadwerkelijk kanker aanwezig was. Bij ongeveer de helft van hen was er een verdenking op een zorgwekkende vorm van kanker. Deze mannen ondergingen vervolgens een prostaatprik in de MRI waarbij twee tot vier stukjes weefsel werden afgenomen.

Om de resultaten van het MRI-onderzoek te vergelijken met de standaardpraktijk van de echogeleide weefselprik, ondergingen alle deelnemers beide onderzoeken. Met de MRI werden minder niet-relevante vormen van kanker (ten onrechte) aangezien voor een zorgwekkende vorm van kanker. Daardoor kan met de MRI-methode de overdiagnose en overbehandeling van prostaatkanker voor een belangrijk deel worden voorkomen.

De resultaten van de studie laten zien dat de MRI net zo betrouwbaar is als de veelgebruikte, maar meer patiëntonvriendelijke echografische methode. Patiënten met een verhoogde PSA-waarde bij wie op de eerste MRI geen zorgwekkende vorm van kanker wordt gezien, hoeven geen biopt meer te ondergaan, maar moeten wel hun PSA blijven controleren.

Alleen als een arts een sterk vermoeden heeft dat er ondanks een negatieve uitslag van de MRI wel sprake kan zijn van prostaatkanker, volgt alsnog een echografische weefselprik.