Gerelateerde artikels
Dwangstoornissen of obsessieve-compulsieve stoornissen (OCD)
In dit artikel
Dwangstoornissen of obsessieve-compulsieve stoornissen (OCD)
dossier
Een dwangstoornis of obsessieve-compulsieve stoornis (OCS) wordt gekenmerkt door dwanggedachten (obsessies) en dwanghandelingen (compulsies). We hebben allemaal vaste gewoonten en routinehandelingen waar geen duidelijke noodzaak voor bestaat. Bijvoorbeeld je pas prettig voelen als het vaste ritueel van schoonmaken is afgemaakt, pas aan het werk kunnen gaan als het bureau netjes is opgeruimd, nog even controleren of de deur wel dicht is.... Bij een dwangstoornis echter blijft het niet bij eenmaal teruggaan om te kijken of de deur goed op slot is. Er wordt vele malen gecontroleerd of de deur wel goed dicht is en dan nog is men niet gerust.
Lees ook: Perinatale en postnatale OCS: dwanghandelingen of duistere gedachten die steeds terugkeren
OCD is een angststoornis
Omdat een dwangstoornis met angst gepaard gaat (bijvoorbeeld angst iets niet goed gedaan te hebben), rekent men de dwangstoornis onder de angststoornissen. Men schat dat ongeveer 1,5 à 2% van de bevolking lijdt aan een dwangstoornis. De aandoening ontwikkelt zich gemiddeld rond het twintigste jaar.
Symptomen
© Getty Images
De verschijnselen van een dwangstoornis kunnen licht of ernstig zijn. Iemand kan alleen last hebben van dwanggedachten, maar dwanghandelingen zijn vrijwel altijd gekoppeld aan dwanggedachten.
Dwanggedachten zijn hardnekkige gedachten, die als niet eigen, opgedrongen en onwenselijk worden beleefd. De inhoud is vaak zinloos, raar of ongepast, de gedachten kan men niet of slechts met grote inspanning van zich af zetten en worden vrijwel altijd als beangstigend ervaren. Men is zich er van bewust dat de dwangmatige gedachten, impulsen of voorstellingen het product zijn van zijn of haar eigen geest (niet van buitenaf opgelegd).
Voorbeelden:
- Gedachten aan besmetting (smetvrees): men zal iets oplopen door contact met viezigheid, urine, ontlasting, bacterieën, aids, vergif enzovoort; handelingen: zich veelvuldig wassen (wasdwang), poetsen (poetsdwang), naar de dokter gaan ter geruststelling, het lichaam controleren op verschijnselen.
- Gedachten aan niet netjes, precies of goed genoeg de dingen doen, niet perfect zijn;
- Handelingen: handeling herhalen tot het goed is, tellen, alles steeds maar rechtzetten, steeds preciezer worden. Hierbij wordt vaak dwangmatige traagheid gezien, dat wil zeggen dat men eindeloos over iets doet, zoals zich wassen of scheren;
- Gedachten aan per ongeluk iets fout, verkeerd of gevaarlijks doen, bij voorbeeld door de deur niet te sluiten, de kachel niet uit te doen of een apparaat aan te laten, waardoor kortsluiting zou kunnen ontstaan;
Dwanghandelingen zijn rituele handelingen die volgen op de dwanggedachten. Ze worden bewust uitgevoerd om de angst die de vreemde gedachten oproepen te verminderen.
Voorbeelden:
- veelvuldig wassen (wasdwang) of schoonmaken (poetsdwang)
- alles recht zetten, tellen (teldwang)
- herhaaldelijk controleren (controledwang)
Een ander belangrijk verschijnsel is vermijding van voorwerpen en/of situaties die de dwanggedachten kunnen oproepen. Maar, het kan gebeuren dat men het gevreesde - het onderwerp van de dwanggedachten - eenvoudigweg niet kan vermijden. Bijvoorbeeld bij vrees voor besmetting zal men na het wassen van de handen de kraan moeten aanraken die anderen ook hebben aangeraakt. In de ergste vorm kan de dwangstoornis leiden tot een eindeloze cirkel van rituele gedachten of handelingen, waarvan de patiënt niet meer begrijpt waarom het gaat.
De dwangstoornis kan gepaard gaan met een depressie. Het is niet bekend of deze twee ziekten toevallig samen optreden of dat het een een gevolg is van het ander. Toch lijkt er wel een relatie te bestaan tussen de dwangstoornis en de depressie.
Oorzaken
Over de oorzaken is weinig bekend, wel zijn er allerlei theorieën. Het is duidelijk dat er een erfelijke component is: dwangverschijnselen komen in bepaalde families vaker voor. Ook blijkt een dwangstoornis vaak te ontstaan na een periode waarin iemand onder grote druk staat of na een schokkende gebeurtenis of trauma.
Lees ook: Therapie voor verwerking van trauma: hoe werkt EMDR?
Behandeling
Onderzoek heeft uitgewezen dat de combinatie van medicatie en psychotherapie de beste resultaten bij de behandeling van een depressie geeft. Dwangstoornissen zijn goed te behandelen, zeker als snel met de behandeling wordt begonnen. Hoe langer de stoornis echter bestaat, hoe hardnekkiger deze zal zijn.
- Medicatie: Bij de behandeling van een dwangstoornis wordt meestal gestart met selectieve serotonine-heropnameremmers ("Selective Serotonin Reuptake Inhibitors" of SSRI's). Bij onvoldoende respons kan een andere SSRI gekozen worden of clomipramine. Soms wordt (tijdelijk) een benzodiazepine voorgeschreven tegen de angst. Gemiddeld reageert 50% van de patiënten op de medicatie. Het maximale effect wordt meestal pas na drie maanden bereikt. Ongeveer 20% van de patiënten die in eerste instantie niet of onvoldoende reageren op één SSRI, heeft alsnog effect van een tweede SSRI. Een groot deel van de patiënten heeft een terugval als de medicatie wordt gestaakt, medicatie is minder effectief als de patiënt deze opnieuw gaat gebruiken.
- Psychotherapie: Aangezien cognities (gedachten) vermoedelijk een belangrijke rol spelen in het onderhouden van dwanghandelingen, lijkt cognitieve therapie bij uitstek geschikt bij de behandeling van dwangstoornissen. CT richt zich op fouten in het denkproces zelf. Zoals fouten in perceptie, verkeerde conclusies trekken, zwart-witdenken etc. De patiënt wordt uitgedaagd zijn ideeën in de praktijk op realiteit te onderzoeken. Bijvoorbeeld bij schoonmaakdwang de niet-realistische gedachten over de mogelijkheid van besmetting en bij controledwang de niet-realistische gedachten dat een ongeluk kan gebeuren. Gedragstherapie richt zich vrijwel steeds op het dwanggedrag zelf door responspreventie ( verhinderen van het uitvoeren van de dwanghandeling) en het ondergaan van de angstwekkende situatie. Herhaling van deze procedure leidt na enige tijd tot uitdoving van de angst.
Lees ook: Vormen van psychotherapie: wat is cognitieve gedragstherapie?
Bronnen:
https://www.nimh.nih.gov
https://www.nhs.uk
https://iocdf.org
