'Warme bewaring’ redt donororganen en levens

'Warme bewaring' maakt dat donororganen in vergelijkbare omstandigheden als in het menselijk lichaam bewaard worden: het orgaan wordt bevloeid met zuurstofrijk bloed en bij een normale lichaamstemperatuur. Recent hebben onderzoekers aangetoond dat ‘warme bewaring’ helpt om de kwaliteit van een donorlever en donorlongen te verbeteren. De resultaten zijn te lezen in de gerenommeerde tijdschriften 'Nature' en 'Lancet Respiratory Medicine'.

Standaard wordt een donororgaan afgekoeld tot vier à zes graden en op ijs bewaard. De koude vertraagt het metabolisme en zorgt ervoor dat het orgaan, dat geen zuurstof meer krijgt, langer ‘gezond’ blijft. Prof. dr. Jacques Pirenne, diensthoofd abdominale transplantatiechirurgie UZ Leuven, legt uit: “Bij deze klassieke bewaarmethode treedt doorgaans schade op. Wanneer die schade te uitgebreid is, wordt het orgaan uiteindelijk ongeschikt voor transplantatie. Een ander nadeel is de beperkte bewaartijd. Dat maakt dat elke transplantatie een race tegen de klok is.”

Zowel de universiteit van Oxford als de Amerikaanse firma Transmedics ontwikkelde een machine voor het bewaren van donororganen – het toestel in Oxford bewaart donorlevers, de OCS Lung van Transmedics bewaart donorlongen. Die machines bewaren organen in vergelijkbare omstandigheden als in het menselijk lichaam: het orgaan wordt bevloeid met zuurstofrijk bloed en bij een normale lichaamstemperatuur. Onderzoek bij varkens had eerder al aangetoond dat deze bewaarmethode veel voordelen biedt ten opzichte van bewaring op ijs. Nu hebben onderzoekers aangetoond dat deze vorm van bewaring helpt om de kwaliteit van lever en longen te verbeteren.

UZ Leuven nam deel aan de studie met 11 patiënten die een levertransplantatie ondergingen en met 36 patiënten die een longtransplantatie kregen. Daarbij werd de ‘warme bewaring’ van de lever en de longen vergeleken met de klassieke standaardbewaring op ijs. De studie kon aantonen dat bij de ‘warme bewaring’ de onmiddellijke beschadiging van de organen na transplantatie duidelijk minder uitgesproken was. De patiëntoverleving in de beide groepen was gelijkaardig.