Telezorg gevaarlijk voor depressieve hartpatiënten
nieuws
Telezorg gaat naar verwachting vaker nabije zorg vervangen. Bij telezorg of zorg op afstand helpt de arts de patiënt bij zelfzorg vanuit thuis. Hij overlegt met een patiënt via de app, zorgt ervoor dat de patiënt zich aan de leefregels houdt en grijpt in als het nodig is. Uit onderzoek van professor Steffen Pauws van Tilburg University blijkt echter dat telezorg bijvoorbeeld niet geschikt is voor depressieve patiënten met hartfalen.
Telezorg, naar het idee om mensen onafhankelijk in hun eigen huis te laten blijven wonen met ondersteunende technologieën, geeft aanmerkelijke gezondheidswinst voor de patiënt, een vermindering van 34% op de kans op vroegtijdig overlijden, een vermindering van 21% op het aantal spoedopnames en een merkbare verbetering in de kwaliteit van leven.
Een aantal studies suggereert dat patiënten, ongeacht de ernst van hun hartfalen en andere aandoeningen, gemiddeld bijna een anderhalf keer hoger overlijdensrisico hebben als hun hartfalen gepaard gaat met een depressie dan in het geval van hartfalen alleen.
Naast depressie is er ook een aantal andere sociaal-psychologische factoren bij hartfalen die een negatieve rol spelen bij het ziektebeloop. Deze factoren zijn het alleen wonen zonder partner, een cognitieve beperking en een verhoogde kwetsbaarheid voor gezondheidsproblemen vanwege het ouder worden. Er valt nog veel te leren over hoe telezorg het beste werkt voor patiënten met hartfalen en sociaal-psychologische problematiek. Adequate zorg zou deze problematiek bij patiënten eerst moeten verminderen voordat de mate van zelfzorg bij de patiënt vergroot kan worden.
Voor de optimale inzet van telezorg moeten huisarts, POH-GGZ, psychiater of psycholoog én de cardioloog uit het ziekenhuis veel nauwer samenwerken, vindt Steffen Pauws.