dossier
Na een bevalling is het normaal dat u nog enkele weken bloed verliest. Die bloedingen worden in medisch jargon kraamvloed of lochia genoemd. Dat kan 4 tot 8 weken duren, afhankelijk of u wel of geen borstvoeding geeft.
Dit zijn geen menstruaties maar bloed, slijmvlies en afvalstoffen uit de baarmoeder die zich langzaam herstelt van de zwangerschap.
• De eerste dagen is er relatief veel bloedverlies en is het bloed helderrood. De hoeveelheid is de eerste dagen te vergelijken met hevige maandstonden. Het kan erger worden tijdens borstvoeding, als u opstaat of naweeën hebt.
In de eerste dagen kunnen er ook enkele bloedklonters meekomen, meestal zo groot als een druif, maar soms de grootte van een kleine sinaasappel.
Maandverband is niet geschikt om de eerste kraamvloed op te vangen. Gebruik daarvoor speciaal kraamverband of inlegluiers. Ook tampons zijn niet geschikt omdat ze infecties kunnen veroorzaken.
• Na enkele dagen neemt de hoeveelheid geleidelijk aan af en wordt het een bruin, bloederig vocht, dat later geel of wit wordt. Tussendoor kan er nog wat helderrood bloedverlies komen, bijvoorbeeld na borstvoeding, na het oplopen van de trap enzovoorts. Ook kunnen er nog enkele kleine bloedklonters meekomen.
• Gemiddeld stopt het bloedverlies na 3 à 4 weken. Na een week of zes moet het bloedverlies normaal helemaal voorbij zijn.
Bij ongeveer 2 % van alle bevallingen treedt in de eerste dagen tot weken abnormaal veel bloedverlies op. Dat wijst op late of secundaire hemorragie post partum.
Meestal ontstaat hemorragie post partum (HPP) in de eerste uren na de bevalling.
Zie dossier - later online: Hemorragie of fluxus postpartum: Overmatig bloedverlies tijdens of na de bevalling
Late HPP kan verschillende oorzaken hebben.
• Achtergebleven resten van placenta, vliezen of bloedklonters in de baarmoeder, waardoor de baarmoeder onvoldoende kan samentrekken (subinvolatio).
• Een infectie of ontsteking in of rond de baarmoeder, zoals bijvoorbeeld endometritis (een ontsteking van het baarmoederslijmvlies). Het risico hierop is groter na een keizersnede, langdurige arbeid, manuele verwijdering van de placenta en andere manipulaties tijdens de bevalling.
• Myomen (goedaardige gezwellen in de baarmoeder).
• Persisterende trofoblast (aanwezig blijvend placenta- of molaweefsel).
• Beschadigingen van de baarmoederwand (bv. door een curettage, een keizersnede...).
• Bloedstollingsstoornissen (Ziekte von Willebrand).
Lees ook: De ziekte van von Willebrand (vWD)
Naast overvloedige bloedingen kunnen ook andere klachten optreden:
• Koorts, een ziekelijk gevoel
• Buikpijn
• Slecht riekende afscheiding
• Versnelde polsslag
• Moeilijke of pijnlijke urinelozing
• Als u in de eerste dagen veel bloed verliest (meer dan twee grote kraamverbanden binnen het half uur).
• Als er na enkele dagen nog grote bloedklonters meekomen.
• Als de bloedingen in de tweede of derde week erger worden dan tijdens de eerste dagen na de bevalling.
• Als de bloedingen een slechte geur hebben: dat kan wijzen op een infectie of een achtergebleven stukje placenta.
• Als de bloedingen ook na zes weken nog blijven duren.
• Als er tekenen zijn van een infectie, zoals pijn in de onderbuik, versnelde polsslag, koorts...
• Als u zich ongerust maakt.
De behandeling is afhankelijk van de precieze oorzaak.
• Mogelijk zal uw arts medicatie (zoals oxytocine) toedienen om de baarmoeder te doen samentrekken.
• Wanneer placentastukjes of bloedstolsels zijn achtergebleven in de baarmoeder, zal de gynaecoloog die zo mogelijk manueel of met een curettage verwijderen.
• Bij een infectie of ontsteking zal uw arts antibiotica voorschrijven. Indien de klachten na twee dagen niet verbeteren, moet u zich opnieuw laten onderzoeken.
• Bij een stollingsstoornis zal aangepaste medicatie toegediend worden.
• Indien de bloeding niet stopt, zal u in het ziekenhuis worden opgenomen voor verder onderzoek en eventueel een ingreep om de bloeding te stoppen.
• Waarschijnlijk zal u arts ook ijzerpillen voorschrijven indien u veel bloed bent verloren om bloedarmoede (anemie) te voorkomen.
• Het kan helpen om de baby aan de borst te leggen. Hierdoor komt het hormoon oxytocine vrij dat de baarmoeder laat samentrekken.
• Regelmatig plassen: een lege blaas vergemakkelijkt het samentrekken van de baarmoeder, omdat een volle blaas de baarmoeder omhoog duwt.
• De baarmoeder zachtjes masseren.
Bronnen
• Federaal Kenniscentrum voor de Gezondheidszorg
• Nederlandse Vereniging voor Obstretie & Gynaecologie
• Nederlands Huisartsen Genootschap
• Collège national des gynécologues et obstétriciens français
• Medscape
 |
 |
