dossier
Blaasinfecties zijn een echte "vrouwenkwaal". Dat heeft alles te maken met de typisch vrouwelijke anatomie. Aan de hand van tien vragen kom je alles te weten over blaasontstekingen, en hoe ze te voorkomen in de toekomst.
Lees ook: Blaasontsteking: een typische vrouwenkwaal?
In de nieren wordt het vloeibare afval, de urine, uit het bloed gefilterd. Deze urine vloeit via de urineleiders (ureters) naar de urineblaas, waar ze tijdelijk wordt opgeslagen. Op tijd en stond wordt de urine die in dit reservoir verzameld zit, via de urinebuis (urethra) definitief afgevoerd.
Wanneer het slijmvlies van de urineblaas besmet geraakt met bacteriën uit de urine - in de meeste gevallen gaat het om een Escherichia Coli - spreken we van een blaasontsteking of cystitis.
Lees ook: Blaasontsteking (cystitis): symptomen, oorzaken en behandeling
Lees ook: Komt een blaasontsteking meer voor in de zomer?
Binnen de vrouwelijke bevolking zijn er nog een aantal duidelijke risicogroepen. Zo stijgt het risico op blaasinfecties van zodra een vrouw seksueel actief wordt. Men vermoedt dat bacteriën tijdens de geslachtsgemeenschap vanuit de vagina in het urinekanaal terechtkomen en naar de blaas worden geduwd.
Zwangere vrouwen hebben vaker last van blaasinfecties- soms zelfs zonder noemenswaardige klachten- die bovendien gemakkelijker opstijgen. Omwille van het gevaar voor moeder én kind moet de urine van zwangere vrouwen geregeld gecontroleerd worden.
Na de menopauze maken vrouwen nog heel weinig vrouwelijk hormoon (oestrogeen) aan. Dit leidt onder meer tot een verhoogde vatbaarheid van het vaginale slijmvlies voor bacteriële infecties en een verdunning van het slijmvlies in de urinebuis. Het gevolg is dat 20 tot 50% van alle oudere vrouwen wel eens met een blaasinfectie te kampen krijgt.
Lees ook: Hoe vaak zou je moeten plassen per dag?
Mannen zijn van nature veel beter beschermd tegen infecties van de urinewegen: de afstand tussen aars en penis is immers vrij groot, de opening in de penis is erg klein en de droge huid er rond is voor bacteriën geen geschikte broeihaard. Bovendien is het mannelijke urinekanaal ook zo’n 5 keer langer als dat van vrouwen, waardoor microben de blaas moeilijk bereiken.
Wanneer een volwassen man een blaasinfectie doormaakt, wordt dan ook steeds gezocht naar een onderliggende oorzaak. Een prostaatvergroting bijvoorbeeld kan een volledige lediging van de blaas verhinderen, waardoor urine achterblijft die een broeihaard vormt voor bacteriën.
Lees ook: Blaasontsteking bij mannen: symptomen en behandeling
Een blaasontsteking gaat meestal gepaard met heel herkenbare klachten zoals: voortdurend kleine hoeveelheden moeten plassen, ‘s nachts uit bed moeten om te plassen, een brandend of pijnlijk gevoel bij het plassen, troebele urine, soms met sporen van bloed.
Lees ook: Hoe herken je een nierbekkenontsteking en wat kan je doen?
Bij elk vermoeden van een blaasinfectie is een doktersbezoek aangewezen: de infectie kan immers snel opstijgen naar de nieren en het nierweefsel aantasten. In dat stadium gaat de blaasinfectie meestal ook gepaard met koorts, rillerigheid en/of zweten, misselijkheid, pijn in de lenden en de rug en bloed in de urine.
De arts zal een urinestaal nemen en de urine onderzoeken op de aanwezigheid van witte bloedlichaampjes, de aanwijzing voor een ontstekingsreactie. Er wordt ook een bacteriekweek uitgevoerd op de urinestaal, zodat men kan nagaan welke bacterie precies voor de infectie verantwoordelijk is. In zowat 80% van de gevallen gaat het om een besmetting met Escherichia Coli, een bacterie die ook bij heel wat vaginale infecties in het spel is.
Lees ook: Een blaasontsteking: wanneer naar de arts?
Bij een eenvoudige blaasinfectie volstaat meestal een korte antibioticakuur. Vaak zal de arts deze therapie al opstarten voor de uitslag van de bacteriekweek bekend is, om te vermijden dat de infectie opstijgt en/of te pijnlijk wordt. Achteraf kan dan zonodig op een specifieker type antibiotica worden overgeschakeld.
Wanneer de infectie met ernstige klachten en koorts gepaard gaat, kunnen een ziekenhuisopname en een langdurige antibioticatherapie nodig zijn.
Lees ook: Chronische 'blaasontsteking' (blaaspijnsyndroom): symptomen en behandeling
|
Er bestaat ook een andere vorm van blaasontsteking (ook interstitiele cystitis of IC genoemd) De verwarring met een blaasontsteking ligt, zeker als de klachten net beginnen, voor de hand. Maar toch is er veel verschil. Een blaasontsteking is een ontsteking aan het blaasslijmvlies, die wordt veroorzaakt door bacteriën. Interstitiele cystitis begint hetzelfde, maar wordt niet veroorzaakt door een bacterie. Antibiotica helpen dus niet of nauwelijks en de pijn wordt langzaam erger. De urineblaas is veel heftiger ontstoken, wat pijn onder in de buik of aan de uitmonding van de urinebuis geeft. Hoe die ontsteking ontstaat, is nog niet bekend. Duidelijk is wel dat de pijn tijdelijk verdwijnt na het plassen. Maar als er weer een beetje urine in de blaas zit, komt de pijn en de aandrang om te plassen terug. Het is een vicieuze cirkel die dag en nacht doorgaat. Cystitis Interstitialis kan langzaam verergeren, maar vaak ook verbeteren na drie tot tien jaar. Over de oorzaak van het blaaspijnsyndroom is nog niet veel bekend, al zijn er steeds sterkere aanwijzingen dat het eigen afweersysteem er iets mee te maken kan hebben. |
Heel wat blaasinfecties zouden eenvoudig kunnen worden voorkomen door méér water te drinken. In een blaas die geregeld gevuld en geledigd wordt, krijgen bacteriën immers niet of veel minder kans om zich aan de blaaswand vast te hechten.
Nog een eenvoudige maar doeltreffende maatregel: ga altijd plassen voor het slapengaan en na seksueel contact.
Alle reclame ten spijt zijn vaginale sprays, douches en zelfs gewone zeep niet geschikt voor de intieme hygiëne: ze ontregelen de natuurlijke zuurtegraad van de vagina, waardoor bacteriën makkelijker kunnen uitgroeien.
Lees ook: Tips om een blaasontsteking te voorkomen
Er bestaan nogal wat kruidenthees die een desinfecterende werking en een verhoogde urineproductie claimen, en daarom aangeraden worden ter preventie van blaasinfecties: bosbessenthee, witte dovenetelthee en berkenthee zijn wellicht de bekendste. De doeltreffendheid van deze "grootmoeders middeltjes" is niet wetenschappelijk aangetoond, maar 1 of 2 kopjes van deze aftreksels per dag schaadt niet en kan alvast helpen om aan de beoogde vochtopname van 2 liter te komen.
Lees ook: Kan je een blaasontsteking krijgen door te vrijen?
Bronnen:
https://www.webmd.com
https://www.medicalnewstoday.com
 |
 |
