Goedkope en dure honing: wat is het verschil?

Honing is een populair product omwille van de heilzame effecten op de gezondheid: het bevat stuifmeelkorrels, enzymen en sporen van vitamine B3 en B6, ijzer, fosfor, magnesium en koper. Bovendien werkt honing ontstekingsremmend en antibacterieel. Helaas is er ook vervalsing op de honingmarkt. Met goedkope ingrediënten kunnen producenten de honingprijs verlagen. Je investeert dus beter in een pot duurzame honing.

Honing bestaat gemiddeld voor 38 procent uit fructose, 31 procent glucose, 10 procent andere suikers (waaronder maltose en sacharose) en 17 procent water. Honing is chemisch gezien dus vergelijkbaar met witte tafelsuiker. Honing bevat ook evenveel calorieën dan suiker. Wel zou honing iets meer gezonde stofjes bevatten zoals stuifmeelkorrels, bacterieremmers, waterstofperoxide, enzymen en sporen van vitamines en mineralen.

Een authentieke of “pure” honing moet voldoen aan strikte wettelijke richtlijnen: het omzetten van nectar in honing moet door bijen gebeuren, uitsluitend binnen de bijenkorf en zonder menselijke tussenkomst. Honing mag volgens de regelgeving bovendien geen vreemde suikers bevatten die afkomstig zijn van stroop op basis van bijvoorbeeld rijst, tarwe of suikerbieten.

Producenten die gebruikmaken van illegale en goedkope ingrediënten kunnen de prijs van hun honing verlagen. Dat zorgt voor oneerlijke concurrentie. Consumenten worden zo ook misleid, al zou de impact van de niet-authentieke honing op onze gezondheid minimaal zijn. Volgens het Bureau voor fraudebestrijding van de Europese Commissie (OLAF) is er sprake van vervalsing wanneer ingrediënten zoals water of goedkope suikerstropen kunstmatig worden toegevoegd om het volume van de honing te vergroten.

Uit onderzoek van de Europese Unie blijkt dat bijna de helft van de ingevoerde Europese honing nep is.  Zo’n 46 procent van de geteste honing zou aangelengd zijn met suikerstroop. “De meest voorkomende vorm van fraude met honing is vervalsing, dat betekent dat goedkope ingrediënten worden toegevoegd in plaats van de honing zuiver te houden”, zegt Ville Itälä, directeur-generaal van OLAF. “Maar we hebben ook gevallen van fraude met de oorsprong aangetroffen, waarbij op de etiketten een valse oorsprong van het product wordt vermeld.” De meeste namaakhoning komt uit Turkije en China.

Koop je goedkope honing, dan is de kans groot dat hij niet helemaal zuiver is. Alle honing die je in de supermarkt koopt, is sowieso verhit en gefilterd. Dan raak je veel smaak en waardevolle stoffen kwijt. 

Je gaat dus beter voor een duurzame variant. Duurzame honing is ongefilterd. Hij wordt ook niet vermengd met andere (vreemde) honing en is koudgeslingerd. Dat betekent dat de honing met een centrifuge (de honingslinger) uit de bijenkasten geslingerd wordt. 

Het allerbeste is raathoning. Hierbij laat de imker de honing in de wasraten zitten. Deze wasraten zijn volledig door de bijen zelf gebouwd en 100 procent zuiver.

Honing haal je dus het best bij een lokale imker. Zo ben je zeker dat er bestuiving is van bloemen en planten en je draagt ook bij tot de lokale natuur- en milieubescherming.