Gerelateerde artikels
Een verpleegkundige vertelt over haar job
mijn-verhaal
Wij wilden wel eens weten hoe mensen uit de gezondheidssector hun job ervaren. Vandaag lees je het verhaal van Kaat De Ruyck (54). Kaat werkt als verpleegkundige in een WZC in Halle- Zoersel, residentie Halmolen. Vijf jaar geleden heeft ze zich bijgeschoold tot referent verpleegkundige dementie. Sindsdien werkt ze als afdelingsverantwoordelijke bij personen met dementie en overkoepelend op alle diensten in het WZC.
Waarom heb je voor het beroep van verpleegundige gekozen?
Ik kom uit een groot gezin waar het normaal is dat iedereen elkaar helpt. Zorgen voor anderen zit gewoon in mijn genen. Mijn zussen hebben ook allemaal een zorgend beroep.
Tijdens mijn schooltijd was ik eerder een speelvogel, studeren was niet altijd mijn grootste prioriteit. Ik koos voor de studierichting “gezins- en sanitaire hulp“, waarbij ik vooral de stage heel interessant vond. Op school werd me aangeraden verpleging te gaan studeren, dus dat advies heb ik gevolgd.
Is dit beroep wat je ervan verwacht had?
Ik ben blij dat ik in een woonzorgcentrum werk omdat je daar de bewoners en familie beter leert kennen. Ik doe het werk heel graag en ga altijd met volle goesting naar mijn werk. Er wordt heel wat afgelachen samen met de bewoners en mijn job biedt veel afwisseling: elke dag is anders. De ene dag werkt iedereen goed mee, de andere dag is het helemaal andersom. Als ik iemand palliatief behandel, dan probeer ik rekening te houden met de gewoontes van die persoon, wat vaak door de familie gewaardeerd wordt. Dat geeft veel voldoening. Met andere bewoners is het soms wat zoeken naar wat hen echt bezig houdt. En ja, soms sta je dan machteloos.
Hoe ervaar je jouw job in de gezondheidssector?
Het klinkt misschien cliché maar de dankbaarheid van bewoners geeft mij een goed gevoel. Hoe klein het gebaar ook is, als je iemand warme chocomelk geeft omdat die dat graag drinkt en je ziet dat het hen smaakt, dan zorgt dit voor een glimlach op mijn gezicht. Dat geeft mij energie. Het jammere van de zaak is de grote druk die op onze schouders ligt: tijdsgebrek, papierwerk, veeleisende families,... Zoveel regeltjes, zoveel om bij te houden om toch maar in orde te zijn met de wetgeving,... Van hogerhand komt er steeds werk bij maar geen personeel om dat op te vangen. Ik zou al die tijd liever in de bewoners steken...
Kan je beschrijven hoe (een voorbeeld van) jouw werkdag eruit ziet?
De vroege dienst begint rond 6u45 met een briefing van de nachtdienst. Daarna start de ochtendzorg, het wassen en aankleden. Op onze afdeling zijn 34 bedden die steeds bezet zijn, vaak door mensen die veel zorg nodig hebben. Met het wassen zijn we bezig tot 10u. Er is één persoon op de afdeling die instaat voor de maaltijden, die begint ook om 7u en iedereen die in de dagzaal komt krijgt meteen zijn ontbijt.
Rond 11u geven we een blaastraining en rond 11u30 nemen we een korte pauze.
Om 12u is het tijd voor het middagmaal. We helpen dan met eten geven, delen medicatie rond. De zorgkundigen zetten de blaastraining verder en leggen een aantal bewoners in bed. Ondertussen zet ik mij aan het papierwerk. Rond 15u zit mijn vroege dienst er op.
Af en toe doe ik de late dienst of zelfs de nachtdienst, om iemand te vervangen. Ik vind die afwisseling van dienst fijn omdat ik zo een beter beeld krijg van wanneer het druk is, waar er moeilijkheden zijn, en hoe de samenwerking tussen dag, avond en nacht verbeterd kan worden.
