Wat als je kind niets lust (behalve appelmoes)?

dossier

Maandelijks mogen we op online consultatie bij Karolien Raeymaekers, klinisch psycholoog-gedragstherapeut en auteur van Denk als je peuter/kleuter. Deze keer schuifelen we binnen rond etenstijd en leggen we een veelvoorkomend probleem op tafel.

Mama Loes (32): Ik heb geen zin meer om te koken, want elke dag verloopt het avondeten op dezelfde manier. Nog voor mijn dochter ziet wat de pot schaft, hoor ik van ver in de leefruimte al: ‘Eiiii!’ Ik weiger om elke dag spaghetti of appelmoes te serveren, vandaar mijn vraag:

Lees ook: Stoppen met tutje? 'Denk als je peuter/kleuter'

Wat kan ik doen als mijn kind niet wil eten? En hoe hou je het leuk aan tafel?

Karolien: Eten is één van de vele vaardigheden die een kleuter nog maar net aan het leren is. Wij als volwassenen zijn het vaak vergeten, maar eten is een moeilijke taak. Het vraagt motorische vaardigheden, sociale vaardigheden, het is onvoorspelbaar en vaak een uitdaging.

Veel dingen zijn nog ongekend en iets nieuws proeven is best eng. Het vraagt moed en zorgt voor onzekerheid bij kleuters. Het aanbieden van nieuwe smaken en gerechten hoeft dan ook niet meteen een succes te zijn. Leren proeven, leren genieten van die grote verscheidenheid aan smaken, dat vraagt tijd. Het is een langetermijnproces waarbij jij als ouder op de eerste rij staat. Tonen we als ouder wel voldoende begrip voor deze ontwikkelingstaak? Want heel eerlijk, zou het jou helpen wanneer iemand zegt ‘niet flauw doen, dat is lekker, punt’?

Een enthousiaste en lieve supporter, die hélpt bij een moeilijke taak. Dat is iemand die je opvangt als het even moeilijk gaat, aanmoedigt en graag meeviert bij elke kleine overwinning.

Waar kan je concreet op letten als ouder?

Betrek jouw kleuter bij het eten en maak ook de overgang van spel naar tafel wat kleiner

Toon de grote verscheidenheid aan kleuren en vormen. Wil jouw dochter eens hulpchef zijn of staat ze in voor de tafel mooi te maken? Inspraak zorgt voor een interne motivatie. Zo moet je dat kleine mensje niet overtuigen, maar zijn jullie allebei akkoord om even alles stil te leggen en aan tafel te gaan.

Stel een haalbaar doel

- Een leeg bord of alles lekker vinden, is geen realistisch doel en ook niet nodig. Geef hen autonomie en leer zelfs jonge kindjes te luisteren naar het lichaam. We hebben immers een goed zelfregulerend systeem, waar we blindelings op kunnen vertrouwen: genoeg gegeten, maar je bord niet leeg? Dat verdient een even grote pluim.

- Verschillende smaken appreciëren en durven proeven gebeurt in kleine stappen. Proeven kan gelijk staan aan durven ruiken of voorzichtig likken. Een eerste positieve kennismaking met die nieuwe smaak is nu een feit en zal de drempel naar een volgend proefmoment verlagen.

Jouw dochter overtuigen van de lekkere smaak, ook al is die smaak nog erg vies voor haar, geeft geen veiligheid. Integendeel, jij bent nu geen goede referentie meer, geen helpende supporter. De sfeer aan tafel gaat onder nul en het volgende proefmoment start vaak met meer wantrouwen en minder motivatie.

Vergeet het plezier niet aan de tafel

Een mooi bord of leuk rietje, een prikker of een zelfgemaakte placemat… het maakt een tafel aantrekkelijk en fun. Zijn al die toeters en bellen nodig? Neen, maar het zorgt wel dat we rekening houden met de leefwereld van een peuter of kleuter en dat extraatje maakt een proefmoment soms wat makkelijker.

Inspiratie nodig? Download deze placemat, laat hem versieren door jouw kleuter en steek hem nadien in een plastic mapje. Wil je een aanmoediging geven tijdens het eten? Schrijf met een whiteboardstift een boodschap op. Altijd leuk om te ontdekken na al die inspanningen aan tafel!"

Lees ook: Kan een kind te veel speelgoed hebben (en daardoor minder spelen)?