Verlamde patiënten kunnen binnen een dag lopen met chirurgisch implantaat

Een klinisch onderzoek dat in Nature werd gepubliceerd, geeft veelbelovende resultaten bij personen die verlamd zijn door een ernstig letsel aan de ruggengraat. De deelnemers aan het onderzoek konden weer staan, lopen en bepaalde activiteiten uitvoeren via een implantaat dat men chirurgisch in de ruggengraat inbrengt. Het apparaat en de software werden ontwikkeld door onderzoekers van het universitair ziekenhuis van Lausanne en het Zwitserse Federale Instituut voor Technologie (EPFL) in Lausanne.

Bij een verlamming is een deel van zenuwstelsel uitgevallen. Waar de verlamming in je lichaam optreedt, is afhankelijk van welke zenuw er is aangedaan. Bij totale verlamming is je ruggenmerg beschadigd, wat bijna altijd een volledige verlamming van de benen tot gevolg heeft. Naarmate de beschadiging van het ruggenmerg hoger zit, zal je romp verder verlamd en gevoelloos zijn. Een verlamming ontstaat bijvoorbeeld als je zenuw gekneld heeft gezeten of als ze doorgesneden is.

Het implantaat dat men heeft ontwikkeld, herstelt het gebroken biologische circuit tussen het ruggenmerg en de afgesneden zenuwen. Hoe? Het zendt stroomstootjes naar verschillende zenuwen die afgesneden waren van het centrale zenuwstelsel, waardoor verlamde mensen de juiste stimulatie en instructies naar hun benen kunnen sturen. Zo kan men staan, lopen, fietspedalen gebruiken en met de benen te trappen in een zwembad binnen enkele uren nadat het flexibele, multi-elektrode-apparaat in de ruggengraat werd ingebracht.

Het voordeel van deze technologie is dat de tijd tussen de chirurgische implantatie en het zetten van de eerste stappen door de patiënt, aanzienlijk korter is in vergelijking met andere behandelingen of robotische exoskeletten (een soort harnas), waarvoor een uitgebreide training nodig kan zijn om ze te gebruiken. Bij het chirurgisch implantaat waren de resultaten al na één dag zichtbaar.

Na enkele maanden oefenen raakten de deelnemers aan het onderzoek beter vertrouwd met het systeem en waren ze in staat om vloeiender en natuurlijker te bewegen. Om te oefenen, konden ze het apparaat zelf besturen met behulp van een tablet.

Het apparaat is echter geen remedie voor een ruggengraatletsel, omdat de beschadigde en doorgesneden zenuwen niet daadwerkelijk genezen. Men hoopt wel in het komende jaar een klinische studie te starten voor tientallen andere patiënten, om de technologie verder te kunnen verfijnen en verbeteren.

Momenteel is het systeem te ingewikkeld om dagelijks te gebruiken. Het is veeleer bedoeld als onderdeel van een fysiek revalidatieprogramma. Het stelt mensen in staat om op te staan, en enkele stappen te zetten. Dat is nog niet ideaal, maar het kan wel al een grote verbetering in levenskwaliteit betekenen voor personen met een verlamming.