De impact van vruchtbaarheidsbehandelingen op een relatie

123m-koppel-bed-psy-23-10-20.jpg

boeken-interviews Fertiliteitsbehandelingen kunnen een relatie zwaar belasten. De verschillende onderzoeken en behandelingen, de uitblijvende zwangerschap en de ouderrol die niet kan vervuld worden hebben een impact op verschillende aspecten van het leven. Het is vanzelfsprekend dat partners mekaar hierin beïnvloeden en dat dit een zekere druk op hun relatie uitoefent. Hoe kan je er (als partner) dan best mee omgaan? We vroegen het aan relatietherapeute en seksuologe Vanessa Muyldermans.


“Aangezien het de vrouw is die het overgrote deel van de onderzoeken en behandelingen ondergaat, kan de man zich daardoor buitengesloten, onbeholpen en zelfs schuldig voelen. De onderzoeken en behandelingen hebben in het algemeen ook minder impact op het dagdagelijkse leven en de levenskwaliteit van de man dan op die van de vrouw. 

Vaker hoor ik mannen – of medewensouder – hun gevoel in deze periode omschrijven als: “Ik stond erbij en ik keek ernaar…” Ze willen iets doen, ze willen helpen,… Maar ze weten niet wat of hoe. Het is ook niet zo dat ze hiermee eerder al veel ervaring hebben opgedaan of veel referentiefiguren in hun omgeving hebben om raad aan te vragen. 

Lees ook: Tweederde van de liefdesrelaties ontstaat uit een vriendschap

Verschillende manieren om ermee om te gaan

Het kan dat de partners deze moeilijkheden elk op hun eigen – andere – manier ervaren en er ieder op hun eigen – andere – manier mee omgaan en dit kan tussen hen in komen te staan. Dit kan, maar het moet niet zo lopen. Sommige koppels ervaren meer relationele conflicten ten gevolge van deze druk, anderen ervaren net een grotere cohesie als koppel.

Het is dus niet zo zeer druk van de onderzoeken en de behandeling die een mogelijks negatieve invloed heeft op de partnerrelatie, maar eerder de manier van omgaan met dit alles van de beide partners. En de mate waarin ze hierin verschillen en wel of niet een brug tussen hun verschillen in kunnen bouwen.

Mensen verschillen in hun coping; in de manier waarop men omgaat met druk en met stress. Deze verschillen bepalen voor een heel groot stuk de impact van het fertiliteitstraject op de individuelen enerzijds en de partnerrelatie anderzijds.

- Mensen met een eerder emotiegerichte coping willen verandering brengen in hun emotionele reactie; in hoe ze reageren op de stressor. Ze willen bekijken hoe ze hier anders mee kunnen omgaan. Ze gaan er eerder vanuit dat ze niets of niet veel kunnen veranderen aan ‘het probleem’ en dus maar beter kunnen gaan kijken naar wat dit met hen doet. Ze gaan zich richten op hun gedachten en hun gevoelens. Ze gaan zoeken naar andere manieren van met de druk om te gaan, manieren die hen minder stress bezorgen, manieren die minder allesoverheersend zijn. Ze gaan zoeken naar manieren om te leren leven met de moeilijkheden en het verdriet in plaats van de oorzaak van het verdriet te bevechten.

Emotiegerichte coping wordt beschouwd als een vermijdende strategie. Waarin we nog een wat meer actieve vermijding kunnen waarnemen, waarbij de persoon in kwestie niet wil spreken over de gevoelens met betrekking tot de moeilijkheden. Dit uit zich bijvoorbeeld in mensen die het niet willen praten over hun verdriet, die niet willen dat je hen vragen stelt. Het kan ook intenser: mensen die niet over kinderen tout court willen praten, die geen contact meer willen met vrienden die zwanger zijn, die niet naar een babyborrel willen gaan, die een speeltuin in de buurt mijden,…
Ook een wat meer passieve vermijding kan voorkomen. Dit houdt in dat men vooral gaat afwachten, men gaat het allemaal wat over zich heen laten komen en gaat hopen op een wonder en men gaat fantaseren over positieve uitkomsten. Het is vooral een intense actieve vermijding die stress tussen het koppel veroorzaakt.

- Taakgerichte coping wordt vaak gezien als een meer actieve strategie. Personen die eerder een meer taakgerichte coping toepassen willen verandering brengen in de stressor. Zij gaan zich meer bezighouden met ‘het probleem’ an sich. En ze gaan daar vanalles rond willen doen om er verandering in te brengen. Ze willen iets doen aan datgene wat hen deze druk bezorgt. Ze willen datgene wet hen dit verdriet bezorgt aanpakken.

- Verder is er ook nog de relatiegerichte coping. Dit houdt in dat men pogingen onderneemt om de relatie te onderhouden en aandachtig is voor de emotionele behoeften van zijn of haar partner gedurende de stressvolle periodes. Ook hier kunnen we twee vormen van relatiegerichte coping onderscheiden: actieve betrokkenheid en beschermende buffer.
Bij actieve betrokkenheid gaat men interpersoonlijke problemen bespreken en hiervoor een oplossing proberen te vinden. Zich als een beschermende buffer opstellen houdt daarentegen in dat men conflicten gaat vermijden en zijn of haar emoties gaat verbergen om de ander te beschermen. Men gaat zijn of haar gevoelens onder de mat vegen.

Lees ook: Communicatie in een relatie: spreken jullie dezelfde liefdestaal?

Wat is de beste manier om ermee om te gaan?

Er is geen goede of slechte strategie. Elke strategie kan behulpzaam zijn in een bepaalde situatie. Mensen verschillen en dat is ook helemaal oké. Maar we moeten als partners deze verschillen van mekaar wel (leren) kennen, erkennen en herkennen.

Het komt er op aan de juiste strategie gezien de respectievelijke situatie te kiezen en ervoor te zorgen dat dit duidelijk is voor de partner. Beide partners kunnen hun strategie hebben om iets aan te pakken. Deze moet niet dezelfde zijn, maar het moet wel duidelijk zijn wat de andere hiermee wil bereiken en wat hij of zij van zijn of haar partner hierin verwacht.

We zien vaker dat een poging van de ene partner om de ander op te beuren of om het probleem op te lossen niet als behulpzaam wordt ervaren. Of sterker nog: dat de partner zich alleen voelt staan en denkt dat de ander er niet zoveel om geeft. Terwijl hij of zij er evenveel nachten van wakker ligt, maar dit gewoon niet luidop zegt om de ander ‘te sparen’.

Communiceer dus met mekaar. Laat mekaar weten wat je nodig hebt en wat niet. Laat mekaar weten waarom je iets wel of niet doet. Laat mekaar weten wat je wel of niet van mekaar verwacht. Overleg. Deel. En alles is goed. Als het maar duidelijk is voor jullie beide. Bouw die brug tussen jullie verschillende manieren van omgaan met de druk en het verdriet.”

Bron: Vanessa Muyldermans heeft naast een Master na Master Seksuologie ook een Master in de Criminologie en een bachelor (sociale) verpleegkunde op zak. Ze is lid van de Vlaamse Vereniging voor Seksuologie en is momenteel bezig aan een vierjarige therapieopleiding van de oplossingsgerichte strekking. Eerder volgde ze al een opleiding partnerrelatietherapie, kinderwensconsulent en een opleiding rouw- en verlieskunde. Vanessa heeft al jaren haar eigen praktijk waar ze mensen helpt met al hun seksuele, relationele en kinderwensvraagstukken.

Lees ook: Als koppel apart slapen: nefast voor je relatie of net goed?

auteur: Sofie Van Rossom, gezondheidsjournalist
Laatst bijgewerkt: maart 2022

Artikels over gezondheid in je mailbox? Schrijf je in op onze nieuwsbrief en ontvang een gratis e-book met gezonde ontbijtrecepten.

eenvoudig terug uit te schrijven
Wij verwerken jouw persoonsgegevens conform het Privacy-beleid van Roularta Media Group NV.
volgopfacebook

volgopinstagram