Cannabisallergie kan levensbedreigend zijn

Zowat tien jaar geleden stelde prof. Didier Ebo (UZA/UAntwerpen) vast dat een aantal patiënten met fruitallergie niet in het klassieke patroon pasten. “Negen keer op tien gaat er achter een fruitallergie nog een andere allergie, doorgaans voor boompollen, schuil”, vertelt de professor. “Maar dat was bij enkele patiënten niet het geval. Na doorgedreven speurwerk en het stellen van de juiste vragen bleek dat de patiënten in kwestie allemaal cannabisgebruikers waren.”

Over cannabisallergie was op dat moment zeer weinig bekend, waardoor patiënten vaak onder de radar bleven. Zij kregen inadequaat of incorrect advies, met belangrijke nadelige effecten op de levenskwaliteit. 

Dr. Ine Decuyper (UZA/UAntwerpen) schreef haar doctoraat over het thema en bracht samen met prof. Ebo als eerste cannabisallergie en de geassocieerde risico’s uitgebreid in kaart. “Vandaag hebben we een kleine 400 patiënten beschreven”, legt ze uit. “We toonden aan dat cannabisallergie een brede waaier aan symptomen kan veroorzaken, van hooikoortsachtige klachten tot levensbedreigende anafylaxie. Het is zelfs zo dat één op vijf patiënten een anafylactische episode ervaarde na cannabisblootstelling: zij kregen te maken met veralgemeende en mogelijk levensbedreigende klachten aan verschillende orgaansystemen.”

Het type cannabisblootstelling varieerde: de meerderheid rookte cannabis, maar ook ingestie (opnemen via de mond) en huidcontact werd beschreven. Decuyper: “Opvallend is dat 34 patiënten ook allergische klachten meldden bij louter passieve blootstelling aan cannabis (passieve rook of indirect huidcontact). Twee patiënten vermeldden zelfs nooit eerder cannabis te hebben gerookt, gegeten of aangeraakt.”

Bijna de helft van alle cannabisallergische patiënten ervaart ook veralgemeende klachten bij contact met verschillende plantaardige voedingsmiddelen zoals perzik, appel, banaan, maar ook citrusvruchten, tarweproducten, noten en zelfs bier en wijn. Hoeveel mensen aan de allergie lijden, is moeilijk in te schatten, omdat lang niet iedereen die klachten ondervindt, zich zal melden.

De onderzoekers brachten niet alleen cannabisallergie in kaart, ze ontwikkelden en testten ook vijf diagnostische testen. “Drie van die testen focusten op een specifiek onderdeel van cannabis, het Can s 3 eiwit, het onderdeel waarop de allergie zich ontwikkelt”, duidt prof. Didier Ebo, promotor van het doctoraat. “Met die technieken konden we twee op drie cannabisallergische patiënten identificeren. De drie technieken bleken ook onderling vergelijkbaar en werden daarom voorgesteld als goede eerstelijnstesten voor de diagnose van een cannabisallergie. In toekomstig onderzoek gaan we verder focussen op de eiwitten in cannabis, om zo de diagnostiek nog te kunnen verbeteren.”

In haar doctoraat onderzocht Decuyper ook het allergierisico voor mensen die op professioneel vlak aan cannabis worden blootgesteld. Politieagenten bijvoorbeeld. “Uit het onderzoek bleek dat meer dan een derde van de ondervraagde agenten, allemaal betrokken bij de ontruiming en inbeslagname van cannabisplantages, milde tot matig ernstige huid- en/of luchtwegklachten rapporteerde. Maar cannabisallergie konden we niet vaststellen. De oorzaak voor de klachten blijft onbekend, maar vermoedelijk spelen schimmels, stof en pesticiden die aanwezig zijn in cannabisplantages, een rol. Beschermingskledij dragen is dus erg belangrijk.”