Minder tekenbeten in België

In 2017 werden er in België 8500 tekenbeten gerapporteerd. In vergelijking met 2016 gaat het om een daling van 17 procent. Deze daling kan waarschijnlijk aan de weersomstandigheden worden toegeschreven. In mei en juni 2017 lagen de gemiddelde temperaturen abnormaal hoog en in juni waaide de wind ook bijzonder fel. Deze twee factoren hebben een negatieve invloed op de activiteit en het overleven van teken. 

De meerderheid van de beten is tussen maart en oktober gemeld. De meldingen stijgen vooral in mei, juni en juli. 

De spreiding van het aantal beten was vergelijkbaar met het voorgaande jaar: er waren meer meldingen in Vlaanderen (58,3 %) dan in Wallonië (40,5 %) en in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest (1,2 %). De incidentie, met andere woorden het aantal beten in verhouding tot 100 000 inwoners, lag het hoogst in de provincie Luxemburg (205/100 000 inwoners). Daarna volgen de provincies Waals-Brabant (189/100 000), Namen (143/100 000) en Limburg (141/100 000). Op regionaal niveau bleek de incidentie van tekenbeten hoger te liggen in Wallonië (96/100 000) dan in Vlaanderen (76/100 000). 

De meerderheid van de mensen werd gebeten in de omgeving van de woonplaats, in een straal van 10 kilometer rond de woning. Beten worden in het algemeen geassocieerd met vrijetijdsactiviteiten in de tuin of in het bos. 

99 procent van de geanalyseerde teken behoorde tot de soort Ixodes ricinus (ook schapenteek genoemd) behoorden. 

Gemiddeld 14 procent van de teken in België was besmet met de bacterie Borrelia burgdorferi, die Lyme borreliose kan veroorzaken. De andere onderzochte ziektekiemen die door teken worden overgedragen werden teruggevonden in 1,5 tot 2,8 procent van de teken, behalve Rickettsia helvetica (waarvan het ziekteverwekkend vermogen nog onduidelijk is), die voorkwam in 7 procent van de teken. Men moet dus alert zijn voor mogelijk andere klachten (koorts, griepaal syndroom, enz.) en ziektekiemen na een tekenbeet dan enkel Lyme borreliose.