nieuws
De diagnose ADHD of ‘attention deficit hyperactivity disorder’ wordt gesteld wanneer een kind (of een volwassen persoon) regelmatig enkele of alle symptomen van ADHD vertoont in verschillende omgevingen en gedurende een periode van minstens zes maanden. Enkele van die symptomen zijn gebrek aan aandacht, hyperactiviteit en/of impulsiviteit.
Bij veel kinderen met ADHD uit zich dat als volgt:
- ze zijn constant in beweging;
- ze kunnen niet stilzitten en zijn rusteloos;
- ze geven de indruk dat ze niet luisteren;
- ze hebben moeite om rustig te spelen;
- ze praten vaak zeer veel/te veel;
- ze onderbreken anderen terwijl die aan het praten zijn of ze dringen zich op;
- ze zijn snel afgeleid;
- ze maken hun taak of werk niet af.
Het is niet omdat je kind enkele van deze symptomen vertoont dat het effectief ook ADHD heeft. Raadpleeg een arts als je (of de onthaalmoeder of onderwijzend personeel) een vermoeden heeft.
Er is ook geen specifieke uniforme test om ADHD op te sporen. Het is een proces dat verschillende fasen telt en dat erin bestaat om zoveel mogelijk informatie over je kind van zoveel mogelijk verschillende bronnen samen te leggen: de ouders, de school, andere zorgverstrekkende personen, het kind zelf. De arts zal de symptomen in kaart brengen, vragen hoelang ze al duren, en hoe het gedrag van het kind zichzelf en het gezin beïnvloedt. Een ADHD-diagnose wordt meestal gesteld wanneer het kind minimum zes specifieke symptomen van hyperactiviteit of gebrek aan aandacht vertoont en dat op regelmatige basis gedurende minstens zes maanden en in minstens twee verschillende settings. De arts zal het gedrag van het kind ook analyseren in vergelijking met dat van kinderen van dezelfde leeftijd. Hij/zij zal het kind ook aan een fysiek onderzoek onderwerpen en de medische voorgeschiedenis bekijken.
Lees ook: ADHD: Nieuwe aanbevelingen Hoge Gezondheidsraad
Lees ook: ADHD (aandachtstoornis met hyperactiviteit): symptomen en diagnose
 |
 |
