Wanneer antibiotica na honden- of kattenbeet?

nieuws Bij niet-adequate aanpak zou ongeveer 20 procent van de bijtwonden door honden, en 50 procent of meer van de bijtwonden door katten uiteindelijk geïnfecteerd raken.
De grootste aandacht dient te worden besteed aan de klassieke aanbevelingen i.v.m. adequate wondverzorging. Dit zal de meeste bijtwondinfecties voorkomen. Het gaat om onmiddellijk en overvloedig uitspoelen met veel water, liefst met overdruk (vanuit een spuit), en, in geval van oppervlakkige wonden, desinfecteren met povidon-jood.
Bij diepere wonden moet zo snel mogelijk wondtoilet worden toegepast door de arts gevolgd door het aanbrengen van een nat verband en het geven van rust (bijvoorbeeld draagverband). Debrideren van afgestorven weefsel vermindert de kans op infecties. Geïnfecteerde wonden moeten ook dagelijks worden nagezien door de arts.

Er wordt aangenomen dat preventieve toediening van antibiotica niet systematisch aangewezen is. De beslissing over te gaan tot preventieve toediening van antibiotica, is afhankelijk van:
- het soort wonde (diepe puntvormige verwondingen zoals bv. bij kattenbeten vaak het geval is),
- de lokalisatie (handen of gezicht),
- de ouderdom van de bijtwond op het moment van behandelen (ouder dan acht uur),
- een verhoogd infectierisico: bv. diabetici, patiënten met vasculaire insufficiëntie, patiënten met een verminderde weerstand (veroorzaakt door ziekte, door behandeling met immunosuppressiva, of door asplenie) en mensen met leverlijden door alcoholmisbruik;
- sommigen zien leeftijd boven de 50 jaar en vrouwelijk geslacht ook als risicofactoren.
Het heeft geen zin stalen voor kweek af te nemen op het moment van de verwonding, omdat het resultaat geen voorspellende waarde heeft voor het optreden van een infectie.
Bij bijtwonden met tekenen van wondinfectie zijn antibiotica in ieder geval aangewezen. De eerste symptomen van een infectie met C. canimorsus, een infectie die ernstige gevolgen kan hebben, zijn braken, diarree, spierpijn en een grieperig gevoel. Bij de eerste symptomen dienen onmiddellijk antibiotica te worden toegediend.
Onder meer omwille van de brede waaier van micro-organismen die verantwoordelijk kunnen zijn voor infectie van de wonde, blijkt dat in de meeste gevallen de combinatie van een &beta-lactamantibioticum met een beta-lactamase-inhibitor de voorkeur verdient, bv. amoxicilline + clavulaanzuur, 3 maal 500/125 mg per dag. Bij allergie voor beta-lactamantibiotica kan men doxycycline (200 mg per dag) geven, of, bij kinderen onder de 12 jaar en zwangere vrouwen, erythromycine.

alle artikels over beten en steken op gezondheid.be