Een nieuwe test voor de screening van prostaatkanker

nieuws Volgens een studie van het Zweedse Karolinska Institutet die werd gepubliceerd in het gerenommeerde tijdschrift The Lancet Oncology, is er een nieuwe test om prostaatkanker op te sporen, die beduidend beter zou werken dan de klassieke “dosering van PSA”. Men hoopt dat deze nieuwe test eindelijk zal leiden tot een systematische screening van prostaatkanker.

Deze nieuwe test, die STHLM3 wordt genoemd, is een combinatie van een bloedtest, klinische gegevens zoals de leeftijd, familiale voorgeschiedenis en informatie over reeds uitgevoerde prostaatbiopsieën. In de bloedtest worden zes eiwitmarkers en 200 genetische markers geanalyseerd.
Het onderzoek, dat werd uitgevoerd tussen 2012 en 2014, betrof 58 818 mannen uit Stockholm, tussen 50 en 69 jaar oud. Zij werden onderworpen aan zowel de nieuwe test als de klassieke dosering van PSA. De resultaten wijzen uit dat de STHLM3-test resulteert in een daling van het aantal biopsieën met 30% en in de ontdekking van agressieve kankers bij mannen met uiterst lage PSA-waarden (1-3 ng/ml).

Dosering PSA
In een commentaar bij dit nieuws stipt de Stichting tegen Kanker aan dat de dosering van PSA een uiterst gebrekkige screeningstest is. Dat is een van de redenen waarom een systematische screening van prostaatkanker vandaag niet wordt aangeraden. De test wordt gebruikt omdat er geen beter alternatief is. De hoop is groot dat dit nieuwe onderzoek zou kunnen resulteren in een veel betere screeningstest. De STHLM3-test lijkt inderdaad niet alleen specifieker voor prostaatkanker, maar zou het ook mogelijk maken om te focussen op agressieve kankers.

Minder invasieve screening, minder biopsieën …
De dosering van PSA is niet voldoende om prostaatkanker te diagnosticeren. Bij een verdachte PSA test moeten er bijkomende onderzoeken gebeuren, waaronder puncties-biopsieën die gepaard gaan met het risico op bloedingen en ontstekingen. Ook na de STHLM3-test moeten bijkomende onderzoeken gebeuren om een diagnose te stellen. De nieuwe test leidde echter tot een daling van het aantal biopsieën met 30%..
Een groot probleem bij de screening via PSA-dosering is dat ze geen verschil kan maken tussen sluimerende kankers (waarvoor geen behandeling nodig is omdat ze gedurende het leven van de patiënt niet tot uiting zullen komen) en agressieve kankers die wel moeten worden behandeld. De nieuwe test scoort ook op dit vlak al beter, aangezien de test zich meer richt op kankers die snel en agressief ontwikkelen.

Op weg naar een systematische screening?
Deze test moet natuurlijk nog verder onderzocht worden: leven de mannen die gescreend worden ook langer? Zijn er veel mannen die na een screening worden behandeld voor een prostaatkanker die nooit klachten gegeven zou hebben? Als dergelijke studies zijn waarde zouden bevestigen, moet de huidige situatie op vlak van georganiseerde screening worden herbekeken.

Prostaatkanker is de meest voorkomende vorm van kanker bij mannen. Toch is de systematische screening ervan nog altijd niet aanbevolen omdat screening met de PSA-dosering te grote nadelen heeft: voor elke men die gered wordt van sterven aan prostaatkanker, worden er ongeveer 50 onnodig behandeld.