nieuws
Hoeveel keer per week eet je best vis? De actieve voedingsdriehoek raadt aan één à twee keer per week, waarvan minstens één keer vette vis. Eén van de belangrijkste redenen is de aanwezigheid van omega-3 vetzuren. Meer dan twee keer per week vis eten levert dan weer geen bijkomende gezondheidsvoordelen op. Wegens mogelijkheid tot vervuiling wordt het zelfs eerder afgeraden. Advies: eet best verschillende soorten vis, varieer in herkomst en kies voor duurzame visvangst.
Wat maakt dat de omega-3 vetzuren zo gezond zijn? De vetzuren spelen een belangrijke rol in de bescherming tegen hart- en vaatziekten. Ze spelen ook een rol bij de ontwikkeling van de hersenen en het zicht bij jonge kinderen. Over mogelijke andere positieve effecten, bijvoorbeeld op kanker, ADHD en Alzheimer, bestaat tot nu toe geen zekerheid.
Vette vis
Omega-3 vetzuren zijn een vorm van poly-onverzadigde vetzuren die ons lichaam niet zelf kan aanmaken. We moeten ze met andere woorden innemen via onze voeding. Vette vis (haring, makreel, sardines, zalm) is de belangrijkste bron van omega-3 vetzuren in onze voeding, het gaat dan concreet om de DHA (docosahexaëenzuur) en EPA (eicosapentaëenzuur). Vis heeft bovendien nog andere gezondheidsvoordelen: het is een bron van vitaminen (A, D, B12, niacine) en mineralen (calcium, ijzer, zink, jodium en selenium).
Vervuiling
Als je je enkel op de nutritionele waarde van vis baseert, dan zou er op de frequentie van het visverbruik geen beperking moeten gelegd worden. Bepaalde externe factoren, met name vervuiling, leiden echter tot een noodzakelijke beperking van deze raadgeving.
Vooral in vette vis is de vervuiling met zware metalen (kwik, lood), PCBs, dioxinen een probleem omdat deze contaminanten in het vet worden opgeslagen. Roofvissen (vb. zwaardvis, tonijn, haai, paling) zijn zwaarder vervuild dan vissen die uitsluitend planten of plankton eten. Vooral zwangere vrouwen, vrouwen die borstvoeding geven en jonge kinderen zijn hier gevoelig voor.
Herkomst
Ook het leefgebied speelt een rol: vis uit Europese wateren is bijvoorbeeld meer vervuild dan vis uit de Stille Oceaan. Op voorverpakte vis moet een aanduiding van de herkomst staan, namelijk: om welke soort het gaat, wat de productiemethode is geweest (vangst op zee, in zoetwater of kweek) en wat het vangstgebied of land van herkomst is. Bij verse vis zou de visboer deze info moeten kunnen geven.
Duurzaam
Naast de aanwezigheid van contaminanten is ook duurzaamheid een belangrijk aandachtspunt bij visconsumptie. Een bijkomende aanbeveling is om bij voorkeur te kiezen voor producten van duurzame visvangst en -kweek, te herkennen aan het MSC-label.
Kweekvis is niet noodzakelijk duurzamer, doordat deze gevoerd wordt met vismeel afkomstig van wilde vis. De EU heeft regels opgesteld voor de maximale hoeveelheid PCBs en dioxines die in visvoer mag voorkomen. Meer info over duurzame vis vind je via de Viswijzer van het Wereld Natuur Fonds.
 |
 |
